Leven met een Handicap | |||
Items:"Extra's": |
Obsessief-compulsieve stoornisTWEE BELANGRIJKE DISCLAIMERS:
De stoornisDe Obsessief-compulsieve stoornis (OCS), vroeger bekend als Dwangneurose, is een stoornis die zich uit in hevige angst voor allerlei (al dan niet realistische) rampen, die door bepaalde handelingen of gedachten voorkomen moeten worden. Deze handelingen nemen uiteindelijk veel tijd (uren) in beslag. Zo'n 2,6 % van de mensen heeft OCS; de verdeling van de stoornis over mannen en vrouwen is ongeveer gelijk.Waarvan zijn ze zo bang? Welke dwanghandelingen komen eruit voort?Wat de dwanghandelingen betreft, zijn er drie grote groepen:
Geweldadige of seksuele gedachten... zijn ze dan gevaarlijk?Voor anderen? Meestal niet. Een heel belangrijk kenmerk van OCS is dat het merendeel van de patiënten perfect doorheeft dat zijn/haar dwanghandelingen niet normaal en tweehonderd percent onnodig zijn (en degenen die het niet beseffen, zijn meestal kinderen die nog niet begrijpen wat er gaande is). Maar ze lijken niet in staat te zijn om zich ertegen te verzetten.Om een lang verhaal kort te maken: een persoon met OCS die steeds denkt aan het slaan van een geliefde, zal dat vrijwel nooit doen. De OCS tast wel de gedachtengang aan, maar niet de intelligentie! Maar voor zichzelf kunnen ze soms wel gevaarlijk zijn. Er zijn gevallen van (poging tot) zelfmoord bekend, omdat de patiënt niet meer kon leven met zijn/haar OCS. De oorzaak, en de fysieke kant van de stoornisZo'n stoornis moet wel een geestelijke oorzaak hebben, zul je zeggen. Toch is de belangrijkste oorzaak niet psychologisch, maar wel biologisch: afwijkingen in de hersenen (door een "slechte" chemische huishouding, ontsteking of hersenletsel).Waarom hebben mensen met OCS het soms moeilijk?Dat OCS soms tot zelfmoordpogingen leidt, is eigenlijk niet eens zo verwonderlijk. De meeste patiënten beseffen wel dat hun dwanghandelingen/-gedachten niet "normaal" zijn, en soms is juist dát de laatste druppel. Ze gaan uiteindelijk aan hun eigen verstand en intelligentie twijfelen. Iemand met dwangedachten leeft constant in angst voor wat hij/zij zichzelf of anderen zou aandoen. Dikwijls gaan deze mensen proberen om situaties die dwnaghandelingen oproepen, te vermijden. Dit lijkt aanvankelijk te helpen, maar uiteindelijk hebben ze geen leven meer, omdat ze niet meer buiten durven komen. En vooral bij personen met schoonmaakdwang zullen de dwanghandelingen uiteindelijk ook thuis de kop opsteken...Ook voor de huisgenoten kan de situatie danig uit de hand lopen. Hetzij doordat ze steeds weer opnieuw een dwangmatige controle-patiënt moeten geruststellen, hetzij omdat iemand met een schoonmaakdwang van hen verwacht dat ze de reinigingsrituelen óók gaan uitvoeren. Hoe kunnen ze geholpen worden?Bij OCS gebruikt met cognitieve gedragstherapie, waarbij men de mensen geleidelijk aan met hun angsten confronteert, en zo de angst vermindert. Medicatie wordt ook gebruikt. Zo kunnen Antidepressiva een hulp zijn bij de genezing, aangezien deze de chemische stofwisseling in de hersenen weer normaal moeten maken. Men gebruikt soms ook Angstremmers en/of Antipsychotica. Maar met medicatie moet je altijd goed oppassen. Niet iedereen reageert even goed op elke medicatie, en dikwijls zijn er vervelende bijwerkingen.Gelukkig zijn de vooruitzichten goed: de dwanghandelingen/gedachten verminderen sterk, of verdwijnen zelfs helemaal. Meer op deze links
|